Day 13: De uitdaging om terug te komen

Lekker opstaan van mijn eigen plekje, op mijn eigen tijd! Zoals afgesproken, wordt om 8 uur netjes mijn ontbijt geleverd. Wat heerlijk in alle rust, buiten genieten van mijn ontbijtje. De balinese koffie blijft een dingetje, altijd proberen op tijd te stoppen met drinken, in de hoop je mond niet vol te krijgen met prut! Gelukkig kreeg ik ook een smootie om de laatste vieze slok weg te krijgen🙈 heerlijk in alle rust even de leuke straatjes in, want gelukkig zijn de locals en meeste toeristen niet zo vroeg. De meeste shops waren nog niet open, dus maar ff pinnen om er zeker van te zijn de terugreis te redden! Even de juiste automaat opzoeken, om skimming te voorkomen en voor weer even miljonair te zijn🙈 heerlijk! Onderweg worden mij ontzettend veel taxi's aangeboden, mensen weten niet naar welke kant ze moeten zwaaien met hun bordje! Gelukkig naar elke keer no, no, no houden ze op en blijven ze lachen. Ik zie de lol er nog wel van in en deze mensen gelukkig ook! Vooral 1 driver, zo positief en maar vrolijk blijven en met me mee lachen🙈 super!

Zo om 11 netjes uitgecheckt en een leuk barretje opgezocht om even te genieten van een smootie en het uitzicht, tevens even tijd maken voor mijn planning van de dag! Erg leuk in het barretje lagen kaarten met verschillende vragen, zoals 'Do you follow your heart or your mind most of the time?'. Toevallig zat ik net weer in mijn hoofd, te denken aan de terugweg! En even nadenken over wat ik van deze dag wil gaan maken en ff overleggen wat handig is qua vervoer. Voor mezelf besloten om niet op luxe toer te gaan, maar te proberen om met 'grab' een taxi te fixen en vervolgens tussen de locals met de bus naar Negara/Pohsanten te gaan! Onderweg werd ik door diverse drivers aangehouden, toch maar proberen daar een goede prijs te krijgen! Nou van 150 duizend naar 70 duizend, dan maar lekker bij deze man achterop de scooter! Wauw amazing en super leuke plekken waar we langs toerden! Het is wel belangrijk dat je niet te veel angst hier hebt, een scooter 125cc, blote benen en armen, 100 km per uur! Ik had nog wel het geluk dat deze chauffeur een helm had met riempje, want anders was het de keuze mn helm laten afvliegen of het half uur blijven vasthouden🙈 gelukkig ben ik samen met mijn spullen netjes afgezet bij de bussen! Daar was ik nog niet aangekomen of het begon al met taxi, taxi haha. Toch wat verder naar de bus lopen en daar werd ik al meteen door iemand aangehouden om met (zijn) bus mee te gaan! Ik netjes betalen en alvast in de bus half aan de kook rakende, niet wetende dat de bus nog langer bleef wachten om wat voller te raken! Eindelijk dacht ik dat we konden gaan, maar toen moest die weer blijven staan🙈 ondertussen werd ik al lekker aangestaard door een paar locals, denk dat die net zo goed als ik niet snappen waarom ik dit leuk vind om te proberen🙈 gelukkig begon er een man Engels tegen me te praten, ik dacht een goed vooruitzicht tijdens de 3 uur durende reis! Maar na het beantwoorden van zijn vraag kwam zijn antwoord al gauw 'i don't speak English'😂 nou lekker tijd voor mijn reisblog en alvast wat uitzoeken van foto's. Ik moet trouwens zeggen dat ik nooit meer klaag over beenruimte haha, want het werd drie uur scheef zitten omdat ik ook langer ben dan de gemiddelde vrouw hier. Onderweg werden er nog allerlei mensen opgepikt of sprongen ze er half rijdend bij in! Leuk om dit te ervaren op zo'n manier, liever de volgende keer wel wat minder warm🙈 In plaats van een radio hoor ik de hele tijd 'manu, manu', geen idee hoe ik het schrijf, maar zal wel een soort propper voor de bus zijn! De combinatie in de ochtend douche, daarna sooter en daarna bus had ik toch misschien ook beter andersom kunnen doen, maar gelukkig staat Daisy aan het eind van mijn rit klaar met een scooter! Wel gek, ze kennen hier weinig wat normaal is bij ons, maar ze hebben wel een mc donalds en kfc, geen idee wat je er kan krijgen, jammer ook, als je de gerechten hier hebt geproefd! Gelukkig was de man van de bus erg aardig en wees me een andere plek, heerlijk achterin de bus, zo dat ik foto's kon maken! Betere plek, meer beenruimte, meer wind😍 oh en de lieve man die steeds tegen me begon te kletsen, zonder dat ik hem verstond, maar daar ging het niet om! Toch gezellig! Wauw super leuk iedereen maakt een leuk kletsje me elkaar en ondertussen springt er een busverkoper bij in de bus! Een stuk later verlaat hij zonder winst de bus en kan hij zijn weg terug wandelen. Ondertussen zit er ook weer een lieve vrouw naast me en vraagt ook naar de wond op mijn been 'scooter'. Het is duidelijk🙈 later koopt ze wat van een straat verkoper, gote maiskolven. Na een tijdje biedt ze mij er 1 aan, super lief! Veel mensen kunnen wel wat Engels, vooral het vragen schijnbaar! Het antwoord snappen ze niet en een terugvraag ook niet, maar gaaf dat ze hun best doen zeg! Door de vriendelijkheid en mooie uitzichten, vlogen de 3 uur zo voorbij! Wat een heerlijk chille reis en ik wist zeker dat de busmeneer me zou helpen op de juiste plek uit te stappen! Nou, dat had ik fout gedacht op het moment dat ik zeker wist dat ik eruit moest (te laat), maar nam de vriendelijke man me nog 4 haltes verder mee! Dus klein paniek momentje om er alsnog uit gelaten te worden.. door omstandigheden kon Daisy me niet ophalen, dus werd 1 van de kids gestuurd(15)en weer met 80 terug naar het tehuis! Lief dat hij me wou ophalen, daar aangekomen waren er wat kinderen lekker een spelletje aan het spelen! Ze hadden de kids kaarten geleerd, dus grotendeels waren de kids hiermee bezig. Nog even wat duolingo indonesisch - engels, leuk zo leren de kids en ik nog wat! Super!

Nog even een overleg over woensdag en werd de kids verteld hoe en wat! Heftig, knap hoe ze dit oppakken! Om 8 uur allemaal netjes aan het huiswerk en de kids na het huiswerk getrakteerd op wat lekkers! Super! Fijne avond met elkaar gehad!